9 technieken om vochtproblemen te detecteren

Het definitief oplossen van vochtproblemen start met een deskundige analyse van de oorzaken. Een foutieve of onvolledige diagnose kan immers leiden tot een ondoeltreffende behandeling met nutteloze uitgaven tot gevolg. Hieronder bespreken we 9 technieken die wij gebruiken om een vochtdiagnose correct en doordacht uit te voeren. 

1. Digitale vochtmeter

De digitale vochtmeter is de rechterhand en trouwste medewerker van een vochtexpert. Wij beschikken over de meest geavanceerde vochtmeters, die ons toelaten om grote oppervlaktes in sneltempo te controleren op mogelijke vochtproblemen. 

Goedkope vochtmeters met naaldelektrodes meten enkel het vochtgehalte aan de oppervlakte. Daarom gebruiken wij de techniek met radiofrequentie, waardoor we een duidelijker zicht krijgen op het vochtgehalte binnenin de muur. Deze modernste generatie vochtmeters hebben nog meerdere functies, die van dienst kunnen zijn om een diepgaander onderzoek te verrichten op de gevonden probleemzones.

2. Dieptemetingen

Door het gebruik van dieptesondes kunnen vochtmetingen via boorgaatjes uitgevoerd worden in bv spouwmuren, onder vloerbedekkingen en in dikkere muren. Dit kan nuttig zijn als vooronderzoek bij na-isolatie van niet geïsoleerde spouwmuren, het plaatsen van vochtgevoelige vloerbedekkingen zoals parket, enz. 

3. Condensatiemeter

Om het risico van oppervlaktecondensatie (de hoofdoorzaak van schimmelvorming) in gebouwen te meten gebruiken we de condensatiemeter. 

Dit apparaat meet de relatieve luchtvochtigheid, de omgevingstemperatuur en de oppervlakte temperatuur. Met deze gegevens wordt het dauwpunt berekend en vergeleken met de oppervlaktetemperatuur. Op die manier kan vastgesteld worden of er al dan niet condensvorming aanwezig is. 

Het resultaat van een condensatiemeting is echter een momentopname. De omstandigheden in een gebouw op vlak van luchtvochtigheid en omgevingstemperatuur veranderen constant. Wanneer het aangewezen is om metingen over een langere periode uit te voeren, gebeurt dit door middel van dataloggers.

4. Calcium Carbidetest 

Vochtmeters zijn uitstekende instrumenten om op een snelle manier vocht op te sporen. Echter, het exacte percentage aan vocht bepalen, om bijvoorbeeld een drogingsproces op te volgen, is niet mogelijk met een vochtmeter. 

Eén van de methodes om een exact vochtpercentage te bepalen is de Calcium Carbidetest. Er wordt een boorstaal genomen en dat gaat samen met een ampul calciumcarbide en metalen knikkers in een carbidefles. Vervolgens wordt de fles geschud waardoor de ampul breekt en de stof reageert met het aanwezige vocht. Door de chemische reactie komt acyteleengas vrij dat druk opbouwt in de fles. Op de schaal van de manometer op de fles kan men dan het vochtgehalte van het boorstaal aflezen. 

Het voordeel van deze methode is dat men on-site het vochtpercentage van een bouwmateriaal kan bepalen. Het nadeel is dat men enkel het resultaat kent over het totaal vochtgehalte van het boorstaal. Men krijgt geen beeld over de verdeling van capillair en hygroscopisch vocht. De carbidetest is dus niet geschikt voor een correcte analyse van opstijgend vocht. (zie gravimetrie)  

5. Gravimetrie 

Onze meest geavanceerde methode om vochtproblemen in muren met opstijgend vocht in kaart te brengen gebeurt door middel van gravimetrische analyse. (meestal in combinatie met een zoutanalyse) 

Door het nemen van boorstalen kunnen wij in ons labo een perfect beeld vormen over het exacte vochtgehalte in een muur. Bovendien kunnen we het totaal vochtgehalte nauwkeurig opsplitsen in het capillair (vrij) vochtgehalte en het hygroscopisch vochtgehalte.

Het hygroscopisch vochtgehalte is afhankelijk van het soort materiaal en de hoeveelheid aanwezige zouten. Hygroscopisch vocht blijft aanwezig in metselwerk, ook na een geslaagde behandeling tegen opstijgend vocht. Om deze reden is een gravimetrische analyse bijzonder geschikt om de efficiëntie van een behandeling tegen opstijgend vocht op te volgen. 

Deze methode passen wij vooral toe om vochtproblemen in kaart te brengen bij vooronderzoeken in gebouwen zoals erfgoed en beschermde monumenten. 

6. Zoutanalyse 

Door het nemen van boorstalen kunnen wij in ons labo onderzoeken of muren besmet zijn met zouten zoals sulfaten, chloriden en nitraten. Deze zouten zijn aanwezig in grondwater, een zoutanalyse kan dus uitsluitsel geven of een vochtprobleem al dan niet veroorzaakt wordt door grondvocht. Zouten kunnen ook van nature aanwezig zijn in bouwmaterialen, waardoor schade kan ontstaan aan afwerklagen. 

7. Proef van Karsten

Om de waterabsorptie van een gevel te meten, om bijvoorbeeld doorslaand vocht te vast te stellen, maken we gebruik van de Karstenpijp. 

De test bestaat uit een glazen buisje dat bevestigd wordt op het te testen materiaal. Het buisje wordt gevuld met water zodat een genormeerde waterdruk op het oppervlak wordt uitgeoefend. Op verschillende tijdstippen wordt de hoeveelheid water die is ingedrongen afgelezen.

Deze proef gebruiken we ook om de doeltreffendheid van een vochtwerende gevelbehandeling te beoordelen. 

8. Dataloggers

Om problemen van oppervlaktecondensatie (met schimmelvorming als gevolg) vast te stellen, is het soms noodzakelijk om de relatieve luchtvochtigheid en de temperatuur van het oppervlak over een langere periode te meten. Dit gebeurt door middel van het plaatsen van draadloze dataloggers op muuroppervlakken waarbij constant metingen via Wifi op Bluetooth verzonden en geregistreerd worden.

9. Lekdetectie

Vochtproblemen zijn vaak het gevolg van waterlekken langs waterleidingen, afvoerbuizen, vloerverwarming, (platte) daken, enz. 

Het is belangrijk om deze oorzaken uit te sluiten alvorens een vochtprobleem op te lossen. Voor het opsporen van deze lekkages doen wij beroep op partners gespecialiseerd in lekopsporing/lekdetectie. Zij maken gebruik van technieken als camera-inspectie, kleurstofdetectie, thermografie, traceergas, rookdetectie, akoestische meettechniek, endoscopie, leidingdetectie, drukproeven, enz.